Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

(1962)

Απλυσιά εν μέσω Αυγούστου

Σήμερα το κείμενο θα είναι κοινωνικό ....

Εδώ και κάποιους μήνες ζω στην Σαντορίνη και βεβαία όχι από επιλογή. Εξ αρχής δεν ήμουν ενθουσιασμένη με το νησί , ίσως γιατί με απομάκρυνε από οικεία και αγαπημένα πρόσωπα μου, παρ’ όλα συμβιβάστηκα και έπρεπε να δουλέψω όποτε αγνόησα την απόσταση σε όλα τα επίπεδα. Όμως εδώ και τρεις μέρες έχουμε βυθιστεί στο σκοτάδι και στην απλυσιά...το αστείο βεβαίως είναι πως ο δήμος της Σαντορίνης θα μηνύσει την ΔΕΗ ...αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα ...!!

Αποτέλεσμα αυτού η ταλεπαιρία τουριστών και εργαζόμενων στο νησί και η δικιά μου απελπιστική κατάσταση οπού είμαι με το ένα πόδι στο πλοίο για Αθήνα. Ελπίζω πως οι τελικές εξηγήσεις θα δοθούν σήμερα και το πρόβλημα θα λυθεί ΣΗΜΕΡΑ γιατί εκτός από τον τουρισμό που θα πάει κατά διαόλου θα πάνε και κατά διαόλου και οι σχέσεις μας ...αι στο καλό πια ...

Καλά κουράγια Σύντροφοι εργαζόμενοι της Σαντορίνης , Το αγαπημένο κατσικάκι σας !!!